Współtworzy, zacierając granice pomiędzy profesjonalnym i amatorskim działaniem artystycznym. Jej prace pokazywane były w Zachęcie, w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Jewish Museum w Nowym Jorku, w CCA w Londynie, w MOCA Taipei oraz na międzynarodowych imprezach Biennale Sztuki w Wenecji, Biennale w Singapurze. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach sztuki m.in. Tokyo Photographic Art Museum, Zachęty Narodowej Galerii Sztuki, Muzeum Współczesnego Wrocław i Fundacji Sztuki Polskiej ING.

Student Leadership and Communication Harvard University, Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, Produkcji Filmowej na Wydziale Radia i Telewizji w Katowicach, Dyplomacji Kulturalnej na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Zarządzania w Kulturze na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach. Pierwszy w historii polskiej opery laureat nagrody FEDORA Biennale Prizes 2022 za spektakl “Łabędzie” uznany także za “wydarzenie roku 2022”  przez magazyn “Dwutygodnik”. Członek forum Opera 2025 rekomendowanego przez FEDORA i Opera Europa. Badacz sztuki zaangażowanej społecznie, special teacher Peolpes Republic of China. Autor koncepcji działań warsztatowych, rozwijających społeczeństwo, eliminujących różnice społeczne, opartych o taniec i ruch.

CentrumCentrum to instytucja założona w 2014 roku w Szczecinie, która poszukuje rozwiązań dla praktyki artystycznej, zgodnych z etyką ekologii społecznej.  
Organizujemy wydarzenia, wystawy i warsztaty, aby doświadczyć relacji między ludźmi, innymi zwierzętami, roślinami, przedmiotami i tekstami.
Wplatamy wątki z przeszłości w teraźniejszą siatkę zależności, aktywując różnych bohaterów – niezauważone przedmioty, pominięte zdarzenia – dążąc do wzmocnienia ich uczestnictwa we współczesnej narracji.
Wydajemy publikacje, tworzymy kolekcję przedmiotów i sytuacji, inicjujemy dyskusje, prowadzimy warsztaty, tłumaczymy, recyklujemy, rekonstruujemy, współpracujemy, dbamy o glebę i rośliny, zbieramy owoce.
CentrumCentrum jest rzeką. Pamięta jak rzeka i łączy się z wszystkimi rzekami na świecie. Znajduje się w asamblażu sił, które tworzą, niszczą, troszczą się, nieustannie zmieniają, opierają, empatyzują, negocjują swoją pozycję. 
CentrumCentrum to heretycka instytucja, dla której najważniejszą miarą ludzką jest przyjemność.

Łukasz Jastrubczak & Małgorzata Mazur

Rozwija swoją praktykę w obszarze gotowych obiektów i obrazów, form rzeźbiarskich, rysunku, instalacji, projektowania i grafiki. Jego zainteresowania obejmują krytykę popkultury i instytucji. Inspiracji do działania często szuka w otaczającej go rzeczywistości i jej absurdach.

Artystka dźwięku praktykująca pogłębione słuchanie jako początek dźwiękowego aktywizmu. Performerka, tancerka, śpiewaczka. Badała miejski krajobraz jako sferę dźwiękowych możliwości.

David działa w szerokim spektrum ekspresji artystycznej i kulturowej oraz rozwoju doświadczeń. Jego prace często opierają się na działaniach z obiektami używanymi w praktyce społecznej, performatywnej i rzeźbiarskiej. Jego media różnią się i mogą obejmować prace graficzne, pisanie, ludzi, przestrzenie i miejsca. Od czasu do czasu znajduje również pracę w teatrze, filmie, scenografii i scenografii, projektowaniu komunikacji, warsztatach artystycznych, organizacji wystaw i jako perkusista. Pracuje niezależnie i w różnych strukturach, m.in. jako współzałożyciel stowarzyszenia artystyczno-kulturalnego FRANZ KAfkA – Künstlerischer Arbeitskreis für kulturellen Antrieb.

Inspiracją dla Kosmos Project jest obserwacja relacji między cywilizacją a dziką naturą. Projektanci wierzą, że te dwa odrębne światy mogą harmonijnie współistnieć. Ich podejście do projektowania opiera się na przekonaniu, że nasze otoczenie determinuje nasze postawy. Z tego punktu widzenia sposób, w jaki tworzymy obiekty projektowe jest bardzo ważny. Rzeczy, które nas otaczają mają ogromny wpływ na nasze zachowanie i relacje. Dotyczy to nie tylko fizycznej części naszego bytu, ale także, a może przede wszystkim, aspektu psychicznego.
Projektanci głęboko wierzą, że współczesny design musi skupiać się na ludzkiej duchowości jako sposobie na zerwanie z odhumanizowanym życiem. Każdy projekt jest skrupulatnie przemyślany, z wielką starannością i dbałością o koncepcję, materiał, proporcje. Portfolio grupy obejmuje zarówno projekty przemysłowe, jak i unikalne dzieła dla galerii.

Współtwórca najciekawszych środowisk i przedsięwzięć sztuki niezależnej w Polsce. Tworzył łódzką KULTURę ZRZUTY, grupę muzyczną STERNENCHOH (z J.Truszkowskim), czasopismo TANGO, środowisko skupione wokół Zofii Kulik i Przemysława Kwieka, Warszawski Aktyw Artystów i dwie klubokawiarnie artystyczne: BAUMGART/LIBERA, AURORA.
Zajmuje się głównie fotografią, a szczególnie specyfiką fotografii prasowej, tym jak media kształtują naszą pamięć wizualną i manipulują obrazem historii
Wystawiał w ramach wielu wystaw zbiorowych oraz idywidualnych, m. in. 45 Biennale di Venezia, Museum of Contemporary Art w Chicago, w wiedeńskim Muzeum MUMOK, warszawskiej Zachęcie, w Jewish Museum w Nowym Jorku. Jest także reżyserem filmowym, ukończył Mistrzowską Szkołę Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Zrealizował film fabularny p.t. WALSER (premiera 2015).

Fot. Rafał Wilk

Twórczyni teatralna mieszkająca w Seulu. Tworzy sceny “In and Out of the One”, w i poza obecnością i nieobecnością, rzeczywistością i fikcją i tego, co czyni przestrzeń żywą.

W okresie 1984 – 2004 aktorka Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. W latach 2001- 2004 wraz Elżbietą Rojek prowadziła Formację Tańców Labiryntu.  W 2004 r. współtworzyła Stowarzyszenie Teatralne „Chorea”.

Zagrała w spektaklach: „Gusła”, „Awwakum”, „Carmina Burana”, „Metamorfozy” – wszystkie w reż. Wł. Staniewskiego, „Tezeusz w labiryncie”( reż. Elżbieta Rojek, Dorota Porowska), „Po Ptakach” ( reż. J. Ennis, J. Cohen, T Rodowicz), „Bakkus” (reż. J. Ennis), „Śpiewy Eurypidesa” ( reż. T. Rodowicz), „Antygona” (reż. D. Porowska), „Merdytacje” ( reż. L. Szczęśliwa), „Sen nocy letniej” ( reż. J. Lewicka) – realizowany w Zakładzie Karnym w Opolu Lubelskim, wzięła udział w wielokrotnie nagradzanym projekcie Chorei „Oratorium Dance Project” (reż. T. Rodowicz) – realizowanym w kooperacji z łódzką filharmonią,  “Z drugiej strony” (E. Korniag), „Rój. Sekretne życie pszczół” (reż. Adam Biedrzycki), „Tragedia Jana” (reż. W. Raźniak).

Wyreżyserowała spektakle: „Tezeusz w labiryncie” (2004), „Antygona” (2009), “Dziewięć miliardów imion Boga”(2011), “A jednak się kręci” (2015) spektakl przygotowany na otwarcie planetarium w EC1 w Łodzi.

Tworzyła projekty: we współpracy z białoruskim Korniag Theatre – eksperymentalny „Rok 2012” (2012),  społeczno – teatralny “Wszędomni” (2013) realizowany z mieszkańcami ośrodka dla bezdomnych w Łodzi, “Labirynt” (2015) – produkcję przygotowaną we współpracy z awangardowym brazylijsko-japońskim kompozytorem J.H.Yudo, na lubelski Festiwal Tradycji i Awangardy Muzycznej “Kody”. 

Stworzyła choreografie do społeczno-edukacyjnego projektu Teatru Brama „ Rock opera. Jeszcze miłość nie zginęła.” (reż. D. Jacewicz) (2023)

Od 10 lat prowadzi zajęcia na studiach podyplomowych Pedagogika teatru Instytutu Kultury Polskiej UW. Współpracuje z eksperymentalnym Inkubatorem Sztuki Curie City. Pracuje w dziale animacji w Wolskim Centrum Kultury.

Jej droga artystyczna rozpoczęła się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie studiowała grafikę warsztatową. Następnie ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu, zdobywając tytuł magistra sztuk intermedialnych na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu.
Jej prace w sztukach wizualnych łączą różnorodne inspiracje, wynikłe z indywidualnych badań socjologiczno-artystycznych podczas podróży po Europie. W 2014 roku rozpoczęła współpracę z artystą Zbigniewem Liberą, co poszerzyło jej horyzonty twórcze.

Ukończył studia na UMK i w Instytucie Sztuki UMCS. Zrealizował 30 wystaw m. in. w Muzeum Koszalin, Mosart Gorzów, BaGSW Słupsk, BGsztW Koszalin, galerii miejskiej we Wrocław, galerii Officyna Szczecin, galerii Scena Koszalin, Muzeum Szczecinek i inn.
Kurator i współprowadzący wystawy Nowocześni z Koszalina, spotkań ESA, artystów Rybka

Jej praca obejmuje wykonywanie, tworzenie i koordynowanie projektów artystycznych. Lucie jest współzałożycielką i artystką współpracującą z kolektywem Parade utworzonym w grudniu 2020 roku wraz z dwiema innymi francuskimi artystkami tańca Alice Lambert i Fanny Pouillot. Wspólnie rozwijają warsztaty taneczne, które wspierają kreatywność i wyobraźnię nieprofesjonalnych tancerzy – w oparciu o ich pierwsze dzieło “L’envol”, którego premiera została zaprezentowana na Festival de Royaumont we wrześniu 2023 roku. W międzyczasie współpracowała z Alka Nauman, polską artystką tańca, jako współchoreografka w Tanz 23 24 (2020), Interlude 21 (2021) i występowała w Warszawie w warszawskiej Fundacji Bauhaus – Curie City Gallery, Uniwersytecie Muzycznym Chopina i Zachęcie Narodowej.

Jego spektakle pokazywane były w ponad dwudziestu krajach i wielokrotnie nagradzane. Ziemilski często zajmuje się kwestiami komunikacji, języka, tożsamości, a także relacją widz-spektakl. Jego produkcje eksplorują możliwości teatru dokumentalnego.Jego „Jeden gest” (Nowy Teatr w Warszawie), opowiadający o świecie języków migowych, zdobył m.in.główne nagrody szwajcarskiego festiwalu Zürcher Theater Spektakel i festiwalu Fast Forward w Dreźnie. Ziemilski jest założycielem Ośrodka Sztuki XS, współtwórcą akcji „Golgota Picnic Polska”. Od wielu lat prowadzi zajęcia z nowych nurtów teatralnego eksperymentu, aktualnie w Akademii Teatralnej w Warszawie i w Royal Holloway University of London. Obecnie przygotowuje pracę doktorską w Royal Central School of Speech and Drama na temat teatru dokumentalnego.

Ukończyła Norweską Akademię Teatralną (2022). Pracuje zarówno jako twórczyni, jak i wykonawczyni w pracach innych osób. Jej praca opiera się między innymi na badaniu struktur władzy i koncepcji wolności poprzez facylitację, aktywizm, pracę z obiektami, partytury, zaangażowanie publiczności i rozwój praktyk fizycznych we współpracy.

Absolwentka Wydziału Reżyserii Wyższej Szkoły Sztuk Scenicznych w Bratysławie (2010), stypendystka Goldsmiths, University of London. Wyreżyserowała blisko 30 spektakli w kraju i za granicą. Jest autorką wielu adaptacji scenicznych prozy oraz scenariuszy teatralnych. W latach 2021-2023 pracowała jako etatowa reżyserka teatru Radost w Brnie, gdzie pełniła również stanowisko dyrektorki programowej międzynarodowego festiwalu teatrów formy (Festival Radosti). Jest kuratorką wielu międzynarodowych festiwali teatralnych oraz wiceprzewodniczącą Gildii Polskich Reżyserek i Reżyserów Teatralnych.   
Jej prace, wielokrotnie nagradzane, prezentowane były na wielu polskich i międzynarodowych festiwalach. Spektakl teatru telewizji pt.,,A niech to Gęś kopnie” autorstwa M. Guśniowskiej otrzymał Grand Prix w konkursie Teatroteka Fest 2020. Wyreżyserowany przez nią w teatrze Radost ,,Hamlet” uzyskał podwójne Grand Prix dorosłego oraz dziecięcego jury na 27. Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Lalek ,,Spotkania” w Toruniu  w  2021 r., a na festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku w 2022 r. uzyskał dwie nagrody:  nagrodę ,,Księga Prospera” Polskiego Towarzystwa Szekspirologicznego oraz nagrodę publiczności.

Architekt, absolwent Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego Politechniki Szczecińskiej, doświadczony w pracach projektowych (PKZ, Inwestprojekt), w prowadzeniu inwestycji i nadzorze budowlanym (WDI, PINB), architekt miejski Bydgoszczy, plastyk miasta Szczecina. Inicjator i wieloletni inspirator Westivalu-Sztuka Architektury. Uczestnik zespołu Szczecin 2016 – Europejska Stolica Kultury. Organizator Wersaliów na pograniczu polsko-niemieckim w Ramin. Założyciel i prezes Stowarzyszenia Ambasada Kultury. Autor indywidualnych wystaw malarskich, eventów i tomików poezji.